• - Dzień dobry, czy dodzwoniłam się do psychologa, bo mam taki problem i chciałabym/ chciałbym rozpocząć terapię...?

To zdanie, modyfikowane na różne sposoby, słyszę bardzo często odbierając telefon od potencjalnych klientów, którzy jak się później okazuje chcieli umówić się na konsultację do psychoterapeuty.

Wiedza na temat wszelkiego rodzaju specjalistów w tej dziedzinie jest niewątpliwie bardzo niska. I o ile nie dziwi to w przypadku pacjentów (tym bardziej, że mogą zaszkodzić jedynie sobie idąc do niewłaściwego specjalisty), o tyle w przypadku specjalistów      z kręgu "psycho" niewiedza ta  bulwersuje, denerwuje i budzi ogromny niepokój (szczególnie gdy słyszymy od pacjentów, że "Psychiatra zalecił im psychoterapię u psychologa" - o zgrozo!...ale tym razem nie o tym.

Jak zatem odróżnić Psychologa od Psychoterapeuty czy Psychiatry?

Każdy ze wspomnianych specjalistów ma szerokie spektrum działania, ale każdy  inne.
Psycholog jest specjalistą po 5 letnich studiach magisterskich przygotowanym do tego, aby prowadzić badania naukowe, badania   i diagnozy psychologiczne, na podstawie testów, obserwacji czy wywiadu. Psycholog może również udzielać pomocy psychologicznej lub poradnictwa psychologicznego, edukować czyli stosować tzw. psychoedukację, wspierać na wielu płaszczyznach – emocjonalnie, informacyjnie.

Psychiatra to lekarz, który w toku studiów lekarskich uzyskał ogólne wykształcenie medyczne, następnie w ramach specjalizacji zdobył wiedzę dotyczącą leczenia chorób i zaburzeń psychicznych za pomocą farmakoterapii. Co oznacza, że lekarz – psychiatra najczęściej diagnozuje pacjenta i  zleca przyjmowanie leków.

Psychoterapeuta natomiast, to specjalista wyszkolony i przygotowany do tego, aby choroby, zaburzenia czy problemy psychiczne leczyć metodami psychoterapeutycznymi. Takim  specjalistą można zostać dopiero po kilku latach kształcenia podyplomowego (studia w zakresie psychoterapii można rozpocząć dopiero po uzyskaniu dyplomu magistra) i trwa ono od kilku do kilkunastu lat. Kształcenie psychoterapeuty składa się, poza nauką teorii i technik, z własnej terapii, która jest niezmiernie ważnym elementem edukacji psychoterapeutycznej. Psychoterapeuta zwykle przynależy do organizacji zrzeszającej psychoterapeutów, w swojej pracy kieruje się kodeksem etycznym i podlega stałej superwizji.

Ze względu na to, że w Polsce nie ma regulacji prawnych dotyczących zawodu psychoterapeuty, właściwie każdy może otworzyć  i prowadzić działalność psychoterapeutyczną. Należy jednak pamiętać, że bez właściwego przygotowania do prowadzenia psychoterapii takie działanie może być niezwykle szkodliwe.

Źródło "ile się muszą uczyć": za: M.Karlińska-Nehrebecka, A.Nehrebecki

 

Wstecz